Już 3 miliony Polaków choruje na cukrzycę. Wzrasta zarówno liczba chorych na cukrzycę typu 1, jak i na cukrzycę typu 2. Pierwsza postać najczęściej występuje u dzieci i młodzieży i jest najczęściej występującą wśród nich chorobą przewlekłą. Zaś cukrzyca typu 2 dotykająca kiedyś tylko osoby powyżej 40 r. ż. dzisiaj dotyczy już również 20- i 30-latków. Czy cukrzyca dotyczy tylko osób, które jej przypadki miały w rodzinie czy każdego?
Cukrzyca, czyli właściwie co?
Cukrzyca to choroba przewlekła charakteryzująca się zaburzeniami w wytwarzaniu insuliny. Nieprawidłowa ilość insuliny powoduje zaburzenia już na poziomie komórkowym, gdyż właśnie w komórkach brakuje odpowiedniej ilości glukozy. Tym samym w całym organizmie występuje nieprawidłowe, wysokie stężenie glukozy nazywane hiperglikemią bądź obniżony poziom nazywany hipoglikemią. Aby okiełznać cukrzycę należy jak najwcześniej udać się do specjalisty i wdrożyć leki. Niestety, cukrzyca u wielu osób wykrywana jest za późno, gdyż sama nie daje jasnych objawów. Należy pamiętać, że przewlekła hiperglikemia prowadzi do wielu groźnych skutków takich jak: choroba wieńcowa, niewydolność serca, czy zaburzenia wzroku.
Cukrzyca dzieli się na dwa typy: 1 i 2. Cukrzyca typu 2 jest bardziej popularna i dotyka 85 proc. wszystkich chorych. Cukrzyca typu 1 to zaledwie 15 proc. chorych wśród, których znajdują się głównie dzieci, młodzież i osoby do 30 roku życia. Trzustka osób z cukrzycą typu 1 w ogóle nie wytwarza insuliny, zaś przy cukrzycy typu 2 chorzy wytwarzają jej nieodpowiednią ilość bądź w organizmie nie jest prawidłowo rozdysponowana.
Cukrzyca typu pierwszego jest chorobą autoimmunologiczną, co oznacza, że układ odpornościowy organizmu nie funkcjonuje prawidłowo. Tym samym organizm występuje przeciwko sobie i niszczy swoje własne komórki – w przypadku cukrzycy typu 1 są to zdrowe komórki trzustki odpowiedzialne za produkcję insuliny. Obecny stan medycyny nie potrafi jednak dokładnie wyjaśnić, skąd bierze się cukrzyca typu 1. Obok czynników genetycznych wyróżnia się także infekcje wirusowe czy czynniki pokarmowe. Występująca częściej i traktowana już jako choroba cywilizacyjna cukrzyca typu 2 ma z kolei trochę inne podłoże. W dużej mierze odpowiedzialny za powstanie choroby jest styl życia. Nieprawidłowe nawyki żywieniowe, otyłość, nadciśnienie tętnicze, choroby sercowo-naczyniowe, niewielka aktywność fizyczna, stres.
Jako, że przyczyny tej choroby nie są do końca znane również czynnik genetyczny nie jest tutaj w 100 proc. odpowiedzialny. Prawdopodobieństwo, że dziecko zachoruje na cukrzycę typu 1, jeśli u matki bądź ojca występuje również ta choroba wynosi maks. 15 proc. Jeśli zaś u obu rodziców to prawdopodobieństwo wynosi 15 proc. Co dowodzi, że w przypadku cukrzycy typu 1 geny determinują ją tylko w pewnym stopniu. W cukrzycy typu 2 do tej pory nie ustalono, jakie geny są odpowiedzialne za jej powstawanie. Niektóre badania dowodzą, że wystarczy, aby jeden rodzic chorował na cukrzycę typu 2, a na 50 proc. zachoruje na nią również dziecko. Zatem mówiąc o cukrzycy możemy wykazać tylko pewne predyspozycje do zachorowania.