Hiperglikemia to stan, kiedy poziom glukozy we krwi przekracza prawidłowe wartości -na czczo powyżej 100 mg/dl (5,5 mmol/l), 2 godz. po posiłku powyżej 140 mg/dl (7,8 mmol/l).
Hiperglikemia może zdarzyć się każdej osobie chorującej na cukrzycę. Niejednokrotnie pozostaje niezauważona (poniżej 180 mg/dl), bo zazwyczaj nie daje żadnych objawów. Jednak przy stężeniach powyżej 250 mg/dl (13,9 mmol/l) może powodować rozwój kwasicy ketonowej, a długotrwała hiperglikemia powoduje przewlekłe powikłania cukrzycy.
– spożycie obfitego posiłku
– zbyt duża podaż węglowodanów
– za mała dawka insuliny
– niedostateczna dawka doustnych leków obniżających poziom glikemii
– brak aktywności fizycznej
– stres
– stany zapalne w organizmie
– przyjmowanie niektórych leków
– spożycie obfitego posiłku
– suchość jamy ustnej
– wzmożone pragnienie
– częste oddawanie moczu
– zwiększony apetyt
– senność, uczucie zmęczenia, osłabienie
– zaburzenia widzenia
– zmiany ropne na skórze
– skurcze mięśni
– infekcje narządów moczowo-płciowych
– należy oznaczyć poziom glukozy we krwi
– wykonać dodatkową aktywność fizyczną (jeżeli glikemia nie przekracza 250 mg/dl)
– można podać korekcyjną dawkę insuliny szybko działającej (u osób leczonych insuliną)
– należy zwiększyć ilość wypijanej wody lub innych niesłodzonych płynów
– gdy poziom glukozy we krwi nadal wzrasta, należy udać się do lekarza
– epizod hiperglikemii należy odnotować w dzienniczku samokontroli
– należy sprawdzić swój jadłospis
– bezwzględnie skontrolować leki (termin ważności i czy dawka leku/insuliny była przyjęta)
– koniecznie trzeba sprawdzić sprzęt do podawania insuliny (sprawność wstrzykiwacza, drożność igły)
– należy zastanowić się, czy nie ma dodatkowych problemów zdrowotnych, np. chorego zęba
– regularne oznaczanie poziomu glikemii i odnotowywanie w dzienniczku samokontroli (elektronicznym lub papierowym)
– rozpoznanie sygnałów ostrzegawczych hiperglikemii
– regularne spożywanie posiłków
– niepomijanie posiłków ani przekąsek
– unikanie cukrów prostych
– planowanie aktywności fizycznej i dostosowywanie posiłków
– przyjmowanie leków o wyznaczonych porach
– częsta zmiana miejsca podawania insuliny
– kontrola poziomów glikemii w razie złego samopoczucia
41% – uszkodzenie wzroku
27% – choroby układu krążenia
16% – uszkodzenie nerwów obwodowych
10% – uszkodzenie nerek
6% – zespół stopy cukrzycowej
5% – udar mózgu