Dieta przy nadciśnieniu tętniczym i zalecenia żywieniowe. Co jeść przy nadciśnieniu tętniczym?

Prawidłowy sposób odżywiania to jeden z najważniejszych czynników, które mogą ochronić człowieka przed rozwojem nadciśnienia tętniczego. Odpowiednia dieta przy nadciśnieniu tętniczym także jedna z najbardziej skutecznych metod leczenia tej choroby. Ważne jest, aby dieta składała się z dużej ilości warzyw, owoców, tłustych ryb morskich, produktów zbożowych oraz orzechów i nasion. Ponadto jak wykazano w licznych badaniach naukowych, aby obniżyć ciśnienie krwi należy zwiększyć spożycie pokarmów bogatych w potas, a ograniczyć te z wysoką zawartością sodu. Co więc zyskujemy, sięgając po odpowiednio zbilansowaną dietę przy nadciśnieniu tętniczym i dobrane preparaty medyczne? Szansę na wyleczenie, a może oddalenie widma kolejnych  chorób związanych z nadciśnieniem tętniczym. Ciśnienie tętnicze krwi jest jednym z głównych wskaźników stanu zdrowia serca. Nieleczone nadciśnienie może prowadzić do ataku serca, udaru mózgu, czy chorób nerek.

Rola żywienia w nadciśnieniu tętniczym- ogólne zalecenia żywieniowe

Nadciśnienie to ciężka choroba, na której rozwój wpływ mają dieta przy nadciśnieniu i tryb życia. Co robić, aby zapobiegać nadciśnieniu i jak nie dopuścić do pogorszenia się stanu zdrowia, gdy już mamy problem z tą dolegliwością? Prawidłowy sposób odżywiania to jeden z najważniejszych czynników, które mogą ochronić człowieka przed rozwojem nadciśnienia tętniczego. To także jedna z najbardziej skutecznych metod leczenia tej choroby. Ważne jest, aby dieta przy nadciśnieniu składała się z dużej ilości warzyw, owoców, tłustych ryb morskich, produktów zbożowych oraz orzechów i nasion. Ponadto jak wykazano w licznych badaniach naukowych, aby obniżyć ciśnienie krwi należy zwiększyć spożycie pokarmów bogatych w potas, a ograniczyć te z wysoką zawartością sodu.

Główne zasady diety przy nadciśnieniu mającej na celu obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, to:

• W przypadku istnienia nadwagi lub otyłości konieczna dieta przy nadciśnieniu powinna być niskokaloryczna (1000-1500kcal). Nie może ona polegać jednak na byle jakim ograniczeniu pokarmów. Musi być to dieta dobrze zbilansowana.
• Ograniczyć spożycie tłuszczów, zwłaszcza nasyconych, czyli pochodzących z produktów zwierzęcych. Zatem nie należy umieszczać w jadłospisie tłustych mięs (baranina, wołowina, słonina, boczek, karkówka itp.), masła, tłustej śmietany, tłustych sosów, majonezów, przetworów mięsnych typu kiełbasy, kaszanki, parówki czy pasztety.
• Jedz więcej owoców i warzyw, takich jak: seler, zielona sałata, szparagi, biała kapusta, rzodkiewki, fasolka szparagowa, brukselka, ogórek, szpinak, kabaczki, brokuły, rzepa, cebula, arbuz, gruszka, jabłko.
• Węglowodany powinny zapewniać 50-60% energii z diety. Zwiększenie podaży węglowodanów połączone ze zmniejszeniem podaży tłuszczów skutkuje obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi. Kwestię tą należy ustalić ze specjalistą. Zamiast cukrów prostych (słodycze, owoce) należy przyjmować cukry złożone (pełnoziarniste produkty zbożowe).
• Dieta powinna być niskobiałkowa, ponieważ produkty metabolizmu białka mogą obciążać i uszkadzać nerki.
• Konieczne jest wyłączenie z diety produktów podnoszących ciśnienie krwi takich jak kawa, mocna herbata oraz alkohol.
• Zaleca się pokarmy łatwostrawne.
• Jako techniki kulinarne poleca się gotowanie, pieczenie w folii, pieczenie w pergaminie lub duszenie – dzięki tym technikom posiłki nie zalegają długo w żołądku.
• Konieczne jest obniżenie do minimum spożycia soli kuchennej, najlepiej sól spożywać ok. 3g dziennie.
• Sól sodową można zastąpić jej potasowymi substytutami, jednak sprawę tą należy indywidualnie skonsultować z lekarzem lub dietetykiem, szczególnie w przypadku stosowania farmakoterapii.
• Sól można zastąpić innymi przyprawami, takimi jak czosnek, majeranek czy bazylia, które urozmaicą smak dań.
• Poleca się zwiększenie podaży witamin, szczególnie witamin o właściwościach przeciwutleniających, czyli witaminy C, E i A. Zwiększ w diecie ilość produktów zawierających witaminę C, np.: pomidory, papryka, koper, dzika róża, agrest, truskawki, maliny, morele, kiwi, czarne porzeczki, pomarańcze.
• Należy wystrzegać się produktów bogatych w sód i sól kuchenną, takich jak słone paluszki, chipsy, orzeszki solone, chrupki, krakersy, wędliny gotowe, produkty marynowane, kiszone, konserwy, produkty typu fastfood, zapiekanki oraz pizza.
• Powinniśmy pamiętać o przyjmowaniu produktów bogatych w potas, który jako antagonista sodu pomaga obniżać ciśnienie, a dodatkowo może być tracony podczas farmakoterapii przeciwnadciśnieniowej. Produkty bogate w potas to: zielone warzywa liściaste (natka pietruszki, brukselka), pomidory, ziemniaki, warzywa strączkowe (groch, fasola, soja) oraz owoce (banany, brzoskwinie, czarne porzeczki, morele, winogrona).
• Znaczne ilości potasu zawarte są także w otrębach pszennych, które także należy włączyć do diety.
• Zaleca się także spożycie orzechów włoskich, winogron i grapefruitów, które mają działanie przeciwmiażdżycowe.
• Powinno się spożywać 5 – 6 niewielkich posiłków dziennie, o stałych porach.
• Konieczna w diecie jest odpowiednia ilość płynów - 1,5-2,5 litra na dzień. Wskazane są: niegazowana woda mineralna, świeżo wyciskane soki.

Kliknij aby pobrać Zimową dietę na nadciśnienie

Kliknij aby pobrać Wiosenną dietę na nadciśnienie

Kliknij aby pobrać Letnią dietę na nadciśnienie

Kliknij aby pobrać Jesienną dietę na nadciśnienie

Czym jest ciśnienie tętnicze krwi?

Ciśnienie tętnicze krwi to nacisk, jaki wywiera krew na ścianę tętnicy, przepływając przez naczynia. Krew wypełnia tętnice do pewnej objętości, a zbyt wysokie ciśnienie krwi zagraża zdrowym tętnicom.

Jak odczytać wynik pomiaru ciśnienia tętniczego krwi?

Wynik pomiaru ciśnienia tętniczego krwi składa się z dwóch liczb. Pierwsza – większa – wyraża ciśnienie skurczowe, czyli największą siłę, z jaką serce tłoczy krew. Druga – mniejsza – oznacza ciśnienie rozkurczowe, czyli ciśnienie panujące w tętnicach podczas napełniania serca krwią przed następnym skurczem.

Jakie jest prawidłowe ciśnienie krwi?

Prawidłowe ciśnienie krwi w ciągu życia stale się zwiększa – od około 90/60 po urodzeniu do około 120/80 u osoby dorosłej. Ciśnienie przekraczające wartość 140/90 podczas co najmniej dwóch pomiarów uważa się za nieprawidłowo wysokie i określane jest jako nadciśnienie. Osoby z nadciśnieniem wynoszącym 200/120 wymagają bezzwłocznego leczenia.

• Prawidłowe ciśnienie: 120-139 i/lub 80-89 mmHg
• Optymalne ciśnienie: <120 i <80 mmHg
• Nadciśnienie tętnicze: ≥140 i/lub ≥90 mmHg

Jak wykonać prawidłowo pomiar ciśnienia krwi?

• pomiar ciśnienia powinien być wykonywany w pozycji siedzącej
• przed pomiarem odpocznij przynajmniej 5 minut, pomiar nie może być poprzedzony wysiłkiem, zjedzeniem posiłku lub wypaleniem papierosa ź przed założeniem mankietu uwolnij ramię z krępującej odzieży
• mankiet w czasie pomiaru powinien znajdować się na poziomie serca zmierz ciśnienie w pozycji nieruchomej, nie rozmawiaj w czasie trwania pomiaru
• regularny pomiar ciśnienia pomoże Ci ocenić skuteczność przyjmowanych leków obniżających ciśnienie, jeżeli poczujesz się gorzej skontroluj swoje ciśnienie, pomoże Ci to ustalić, czy wysokie lub niskie ciśnienie ma związek z Twoim samopoczuciem
• domowy pomiar ciśnienia jest pomocny w rozpoznaniu tzw: nadciśnienia białego fartucha – czyli podwyższenie ciśnienia związane ze stresem, w związku z wizytą u lekarza, pomiar jest wtedy znacznie wyższy, w przeciwieństwie do pomiarów wykonywanych samodzielnie w domu

Jak pilnować pomiarów?

Dobrym sposobem jest założenie notesu z wynikami codziennego pomiaru ciśnienia (sama zobaczysz swoje postępy, ale i pomożesz ocenić je lekarzowi).

Jak obniżyć poziom glukozy we krwi?

Wysoki poziom cukru we krwi to niebezpieczne zjawisko, nazywane stanem przedcukrzycowym i może prowadzić do rozwoju cukrzycy. Osoby z już zdiagnozowaną cukrzycę, mimo przyjmowania leków, także miewają problem z wyrównaniem poziomu glukozy. Ogromny wpływ na taki stan rzeczy ma dzisiejszy tryb życia: nieprawidłowa dieta oraz niska aktywność fizyczna. Żywienie odgrywa tu ogromną rolę, ponieważ nasz poziom glukozy we krwi jest uzależniony od rodzaju, ilości oraz jakości produktów, które spożywamy na co dzień.

Czym jest glukoza?

Glukoza jest cukrem prostym i stanowi podstawowe źródło energii w organizmie człowieka. Jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania, jednak jej nadmiar może prowadzić m.in. do stanów przedcukrzycowych oraz cukrzycy. Za jej wyrównanie odpowiada hormon wytwarzany przez trzustkę – insulina. Po zjedzonym posiłku poziom glukozy wzrasta, co jest sygnałem dla trzustki do wydzielenia insuliny, odpowiadającej za transport glukozy do tkanek, powodując spadek jej poziomu we krwi.

Jakie wartości glukozy są prawidłowe?

Istnieją trzy przedziały wartości przy pomiarze glukozy z krwi żylnej na czczo:

• Od 70 do 99 mg/dl (od 3,9 do 5,55 mmol/l) – prawidłowy poziom glukozy
• Od 100 do 125 mg/dl (od 5,6 do 6,9 mmol/l) – nieprawidłowy poziom glukozy (stan przedcukrzycowy)
• 126 mg/dl i więcej w przynajmniej dwóch pomiarach – cukrzyca.

Jak obniżyć poziom cukru we krwi gdy jest zbyt wysoki – co robić?

Podstawowym zaleceniem utrzymania prawidłowych wartości glukozy we krwi jest stosowanie prawidłowej diety. Dobór odpowiednich produktów może zapobiec gwałtownym wzrostom cukru. Indeks glikemiczny (IG) produktów jest bardzo ważnym aspektem żywieniowym w przypadku problemów z gospodarką węglowodanową.

Indeks glikemiczny klasyfikuje produkty na podstawie ich wpływu na poziom glukozy 2-3 godziny po spożyciu. Im wyższa wartość IG produktu, tym wyższy poziom cukru we krwi po jego spożyciu. Po spożyciu produktu o niskim IG następuje powolne przyswajanie glukozy, co za tym idzie stopniowy wzrost we krwi, co ułatwia kontrolę glikemii. Produkty możemy podzielić na trzy grupy pod kątem wartości indeksu:

• Niski indeks glikemiczny: mniej niż 55
• Średni indeks glikemiczny: 55-70
• Wysoki indeks glikemiczny:  wyższy niż 70

Najmniej pożądaną grupą produktów w przypadku istniejących problemów z gospodarką węglowodanową jest grupa o wysokim indeksie. Przykładami produktów z tej grupy są: produkty na bazie białej mąki pszennej (pieczywo, makarony, naleśniki, placki mączne, paluszki itp.), ryż biały, kasza manna, słodycze (czekolady, żelki, cukierki, lizaki, ciasta, ciasteczka itp.), płatki kukurydziane, słodkie płatki śniadaniowe (czekoladowe, cynamonowe itp), płatki ryżowe, ryż preparowany, wafle ryżowe, niektóre owoce. Spożywając dane produkty bardzo szybko podnosimy poziom glukozy, nad którym ciężko zapanować.

W przypadku wprowadzenia do żywienia produktów o niskim oraz średnim indeksie mamy zdecydowanie lepszą kontrolę nad glikemią. Do produktów o średnim i niskim IG zaliczamy: surowe warzywa, nabiał, produkty z pełnoziarnistej mąki, strączkowe, większość owoców. Należy jednak pamiętać, że niski indeks glikemiczny nie oznacza, że można zjadać te produkty w dużych ilościach. Wiele owoców ma niski lub średni IG (np. kiwi, śliwki, gruszki, jabłka, wiśnie), jednak spożycie ich w większych ilościach spowoduje duży wzrost glukozy. Nie oszukujmy się – jest różnica między zjedzeniem trzech truskawek, a zjedzeniem pół kilograma truskawek.

Czy istnieją inne sposoby na obniżenie poziomu cukru we krwi?

Jak najbardziej tak! Na obniżenie poziomu cukru we krwi ogromny wpływ ma regularna aktywność fizyczna. Oczywiście należy pamiętać o tym, że jeśli dotychczas prowadziło się mało aktywny lub siedzący tryb życia, ruch należy wprowadzać stopniowo. Przed ich rozpoczęciem trzeba się także skonsultować z lekarzem, który dobierze rodzaj i intensywność aktywności do stanu zdrowia oraz możliwości osoby chorującej na cukrzycę.

Zaczynamy zawsze od umiarkowanej aktywności fizycznej, regularnych spacerów, pływania lub nordic walking. Warto zwiększać intensywność i czas trwania aktywności wraz ze wzrostem kondycji.

Nie wolno zapominać o odpowiednim nawodnieniu organizmu oraz regularnej samokontroli, ponieważ podczas uprawiania sportu wzrasta ryzyko niedocukrzenia.

Pękające naczynka - dlaczego mnie to spotkało? Jakie są przyczyny pękania naczynek i jak temu zapobiegać?

Podczas rutynowej wieczornej pielęgnacji twarzy znalazłaś cienkie, czerwone żyłki - to mogą być pękające naczynka? Nie panikuj! Jest wiele przyczyn ich powstawania, ale także również sposobów zapobiegania. Jakich? Czytaj dalej!

Wiele kobiet zmaga się z problemem pękających naczynek. Tak zwane „pajączki” często powodują obniżenie samooceny oraz uczucie wstydu. Nie są mile widziane na naszej twarzy. Czym są? Poszerzonymi naczyniami włosowatymi prześwitującymi przez skórę, które uległy pęknięciu. Pojawiają się na policzkach, nosie i dekolcie w formie czerwonych żyłek, natomiast na udach, okolicy podkolanowej, łydkach czy przy kostkach przyjmują szary, niebieski kolor.

Pękające naczynka mogą się uwidocznić u każdego niezależnie od wieku. Jednak są osoby bardziej narażone na ich występowanie. Co zatem powoduje ich pojawianie się?

• Geny: jeśli ktoś z rodziny zmaga się z tą przypadłością, istnieje większe prawdopodobieństwo pękania naczyń u Ciebie
• Pogoda: gwałtowne zmiany temperatury wpływają na krążenie powodując zaczerwienienie skóry twarzy – co może doprowadzić do pęknięcia naczynek i powstania pajączków,
• Ekspozycja na słońce: uszkodzenia skóry spowodowane słońcem mogą powiększyć naczynia krwionośne, przez co bardziej się uwidaczniają,
• Zmiany ciśnienia: nagłe, gwałtowne zmiany ciśnienia mogą prowadzić do pojawienia się niewielkich pękniętych naczynek,
• Ciąża: zmiany hormonalne zachodzące w organizmie ciężarnej również mogą powodować pękanie naczynek. Pajączki powstałe w wyniku ciąży często znikają po porodzie,
• Ekspozycja na inne czynniki środowiska: np. chemikalia czy zanieczyszczenia środowiska mogą działać niszcząco na skórę i powodować, że naczynka krwionośne są bardziej widoczne,
• Trądzik różowaty: bardzo często ta przewlekła choroba skóry powoduje zaczerwienienie twarzy. Ludzie zmagający się z trądzikiem różowatym często doświadczają pajączków,
• Alkohol: powoduje tymczasowe rozszerzanie naczyń krwionośnych. Częste spożycie może prowadzić do długotrwałego zaczerwienienia oraz pęknięcia naczyń,
• Leki rozszerzające naczynia krwionośne,
• Niektóre choroby.

Pękające naczynka - jak dbać o cerę?

W trosce o cerę naczynkową należy pamiętać o kilku zasadach. Pielęgnacja w dużej mierze uzależniona jest od warunków pogodowych. Aby zmniejszyć narażenie skóry i ją odpowiednio zabezpieczyć w gorące, słoneczne dni konieczne jest stosowanie kremów z filtrem UV, natomiast w mroźne niezbędne jest stosowanie kremów tłustych. Należy unikać peelingów ziarnistych, maseczek rozgrzewających i tych zasychających na twarzy. Sauny, parówki oczyszczające czy długie kąpiele w gorącej wodzie nie są zalecane, ponieważ powodują rozszerzanie naczyń krwionośnych.

Pękające naczynka - jak im zapobiegać?

Ważnym elementem pielęgnacji jest nie tylko stosowanie odpowiednich kosmetyków, ale także wzmacnianie od środka. Jest wiele składników codziennej diety, których spożycie jest działaniem profilaktycznym.

Jednym z takich składników jest witamina C – niezbędna w procesie tworzenia kolagenu, który wzmacnia naczynia krwionośne i je uszczelnia. Poza tym ma właściwości przeciwutleniające, dzięki czemu zwalcza wolne rodniki, które biorą udział w procesach starzenia się skóry.

Witamina E również należy do grupy witamin antyoksydacyjnych. Jej działanie polega na eliminacji wolnych rodników oraz ochronie błon komórkowych przed uszkodzeniami. Pomaga zmniejszyć negatywne skutki  niszczycielskiego działania promieni słonecznych oraz zapobiega przedwczesnemu starzeniu się skóry.

Kolejnym antyoksydantem mającym znaczenie w pielęgnacji skóry i naczyń krwionośnych jest witamina A. Badania sugerują, że może ona odgrywać rolę w fotoprotekcji, czyli ochronie skóry przed promieniowaniem słonecznym, zapobiegając rozpadowi kolagenu pod wpływem działania promieni UV.  Dodatkowo może minimalizować trądzik czy też przebarwienia na skórze.

Sprzymierzeńcem skóry podatnej na naczynka jest także diosmina. Jest to flawonoid wykorzystywany w trosce o naczynia krwionośne. Jej funkcja polega na poprawie napięcia ścian naczyń, poprawie krążenia, działa również przeciwzapalnie. Flawonoidy wykazują działanie antyoksydacyjne, zatem biorą udział w wychwytywaniu niszczycielskich wolnych rodników, a także ograniczają ich wytwarzanie. Stosowanie diosminy może pomóc osobom, które borykają się z nadciśnieniem i obrzękami, ponieważ poprzez zwiększenie przepływu limfy działa hipotensyjnie. Badania kliniczne wykazały, że efekty przynosi stosowanie diosminy w formie zmikronizowanej. – czyli o znacznie zmniejszonych cząsteczkach. Dzięki temu przyswajalność produktu wzrasta z 20-30% do nawet 70%.

Acerola znana jest jako bogate źródło antyoksydantów: wspomnianej wcześniej witaminy C oraz karotenoidów i antocyjanów. Dwa ostatnie odpowiadają za ciemnoczerwone zabarwienie owoców. Należą do grupy antyoksydantów – chronią nas więc przed wolnymi rodnikami. Ich działanie polega na uszczelnianiu i wzmacnianiu naczyń krwionośnych, dzięki czemu zmniejsza się ryzyko pęknięcia małych naczynek odpowiadających za pajączki. Zmniejszają również ciśnienie krwi, dzięki czemu zmniejsza się nacisk na naczynia (im większy nacisk, tym większe prawdopodobieństwo pęknięcia). Działanie antyoksydacyjne wykazuje również młody jęczmień ze względu na zawartość witamin A, C, E, selenu, miedzi, wapnia czy karotenoidów.

Uszczelnianie i wzmacnianie jest niezbędne, aby zapobiec powstawaniu pajączków. Dlatego warto działać profilaktycznie, ponieważ z pękniętymi już naczynkami ciężej sobie poradzić. Prawidłowa pielęgnacja dermatologiczna jak i stosowanie odpowiednich składników odżywczych jest kompleksowym działaniem niefarmakologicznym w walce o skórę bez pajączków.